Een gastvrije gemeente

Brussel is historisch een van de meest multiculturele steden ter wereld. Een derde van de inwoners van het Gewest heeft een buitenlandse nationaliteit en ongeveer driekwart van de inwoners heeft een migratieachtergrond. Deze diversiteit is een realiteit die ook een rijkdom voor onze gemeenten is. Toch bestaan er grote ongelijkheden. Er zouden in Brussel 100.000 mensen zonder papieren wonen, werken en hun kinderen opvoeden, vaak al vele jaren. Deze mensen moeten ook recht hebben op bescherming door de staat. Bijvoorbeeld in geval van een arbeidsongeval of ziekte, in geval van een rechtszaak tegen een uitbuitende werkgever of een huisbaas die profiteert van mensen in nood. Hun situatie moet worden geregulariseerd, door middel van een individuele beoordeling door een onafhankelijke commissie en volgens duidelijke en objectieve criteria. Tot die tijd mag de verblijfsstatus de toegang tot fundamentele mensenrechten niet beperken, die trouwens zijn vastgelegd in internationale verdragen en in de Grondwet. Er zijn ook veel vluchtelingen die gedwongen zijn hun thuisland te verlaten vanwege oorlogen, geweld en risico's van vervolging, of vanwege uitbuiting en ellende veroorzaakt door multinationale ondernemingen. Onze gemeenten moeten een rol spelen in het waardig ontvangen van deze mensen, zoals dagelijks wordt gedaan door duizenden vindingrijke en solidaire burgers die vluchtelingen helpen en onderbrengen. De gemeenschap moet handelen om migranten professioneel en in overeenstemming met menselijke waardigheid te helpen zich te vestigen en te integreren. We willen een gemeente van en voor de mensen, een solidaire gemeente, een gemeente waar de rechten van iedereen worden gerespecteerd.